Μερικές από τις σκέψεις που μπορεί να έχει ένα άτομο που αντιμετωπίζει χαιροφοβία περιλαμβάνουν…
Πιστεύουν, δηλαδή, ότι κάθε στιγμή χαράς έχει ακριβό τίμημα και πως κάθε στιγμή ευτυχίας θα γυρίσει αυτόματα σε δυστυχία.
Συνήθως η χαιροφοβία προέρχεται από την δυσοίωνη σκέψη ότι αν κάτι πολύ καλό συμβεί ή εάν η ζωή ακολουθεί μια θετική πορεία ή το άτομο απολαμβάνει μια θετική έκβαση των γεγονότων, ένα κακό γεγονός αναμένεται να ακολουθήσει. Ως αποτέλεσμα, το άτομο μπορεί να φοβάται και για αυτό να αποφεύγει δραστηριότητες, αποφάσεις ή και επιλογές που προάγουν την συναισθηματική του ευεξία, με στόχο να μειώσει τις πιθανότητες ενός κακού συμβάντος. Αυτές οι σκέψεις συνήθως συνδέονται με ένα τραυματικό γεγονός του παρελθόντος.
Αυτή η φοβία πλήττει εξίσου άνδρες και γυναίκες.
Ο φόβος της ευτυχίας θέτει τους χαιροφοβικούς σε μια μόνιμη και βαθειά μελαγχολία, στην οποία ενυπάρχουν συμπτώματα κατάθλιψης, ενώ για τους ειδικούς η χαιροφοβία είναι το πρώτο στάδιο της πραγματικής κατάθλιψης.
Συχνά βρίσκει κανείς ένα τραυματικό επεισόδιο στη βάση αυτής της φοβίας, το οποίο συνδέεται με ντροπή ή ταπείνωση, με αποτέλεσμα το άτομο να αρνείται να ξαναζήσει μια χαρούμενη ζωή από τον φόβο της επανάληψης.
Οι χαιροφοβικοί είναι θλιμμένα και κλειστά στον εαυτό τους άτομα. Ο χαρακτήρας τους συνδέεται με την μοιρολατρία και πιστεύουν ότι η ευτυχία δεν είναι για εκείνους. Επενδύουν μόνο σε ό,τι είναι άσχημο ή θλιμμένο και ελκύονται από άτομα που δυσκολεύονται να βρουν χαρά στην καθημερινή τους ζωή. Αυτή η τάση οδηγεί σε μισανθρωπία και κυνισμό, με έμφαση στις μελαχγολικές ιδέες.
Η βασική θεραπεία της χαιροφοβίας είναι η ψυχανάλυση που βοηθάει τα άτομα να ξαναβρούν την εμπιστοσύνη στην δυνατότητά τους να αγαπούν και να αγαπηθούν από τους άλλους.
Διάσημοι χαιροφοβικοί είναι ο φιλόσοφος Αρθουρ Σοπενχάουερ (1788-1860) και οι Ευγένιος Ιονέσκο (1909-1994), Σάμιουελ Μπέκετ (1906-1989), Φραντς Κάφκα (1883-1924), Φρεντερίκ Σοπέν (1810-1849), Φραντς Σούμπερτ (1797-1828).